Almanya Başbakanı Angela Merkel pazar günü 2017’deki seçimlerde dördüncü görev dönemi için başbakanlığa aday olacağını açıkladı.
Welt am Sonntag gazetesi konuyla ilgili yorumunda liderlerin koltuklarını bırakmalarının neden bu kadar zor olduğunu irdeliyor:
“Mezarlıklar, onlarsız dünyanın varoluşunu sürdüremeyeceğine inanan insanlarla dolu derler. Bu durum her branşta idareci konumundaki kişiler ama özellikle de politikacılar için geçerli. Bir kez dağın zirvesine ulaştığı ve çevresi ona sürekli dağların en büyük fatihi olduğu duygusunu tattıran şerpalar tarafından sarıldığında, yamacın manzarası kişiye her şeyin üzerinde olduğu izlenimini verir. Hâkimiyete kendi isteğiyle veda etmeyi bu denli güç kılan işte budur… 14 yıllık başbakanlık görevinin ardından 87 yaşındaki Adenauer, işini halefi Ekonomi Bakanı Ludwig Erhard’dan daha iyi yaptığını savunuyordu. Helmut Kohl 16 yıllık başbakanlığının ardından yeniden aday olduğunda rakibi Gerhard Schröder’e karşı ağır bir yenilgi aldı. Peki, Angela Merkel? 12 yıl Merkel’e yetti mi? Değişim demokrasinin tabiatında var… ABD’nin kurucu babaları Amerikan anayasasını kaleme alırken bir başkanın görev süresinin neden en fazla iki görev dönemiyle sınırlı olması gerektiğini biliyordu. Değişim, yenilik, liderlere bağımlı olmamak demokrasinin güçlü yanıdır.”
Berliner Zeitung‘un aynı konudaki yorumu ise şöyle:
“Merkel’in gücü aynı zamanda onun için bir ikilem. Kriz sürekli hale gelirse, merkezi konumdaki bir kişinin yerine başkasını getirmek ancak büyük zorlukla mümkün olabilir. Merkel’in önümüzdeki seçim döneminde Helmut Kohl kadar uzun süre iktidarda kalmasıyla bu durumun tekrarlanmasına şahit olabiliriz. Merkel bu örneği siyaset sahnesinden zamanlı bir şekilde çekilmesi için şimdiye kadar hep bir uyarı olarak değerlendirmişti. Kohl son dönemlerinde kendi partisi tarafından bile katlanması güç bir aile reisi olarak görülüyordu.”
Münchner Merkur gazetesi Merkel’in kararını Avrupa’nın içinde bulunduğu durum açısından değerlendiriyor:
“Başbakan Merkel ve destekçileri onsuz olmayacağını düşünüyor. Donald Trump’ın başkan seçilmesinden bu yana Avrupa’nın görünüşü tilkinin baskınına uğramış tavuk kümesini andırıyor. İtalya’da Renzi hükümeti çökme ve ülke Euro’ya veda etme riskiyle karşı karşıya, Fransa’da Marine Le Pen cumhurbaşkanlığına oynuyor. Merkel’den başka kim giderek güçlenen bu merkezkaç kuvvetini kontrol edebilir? Ve onun dışında kimin Merkel’in mülteci politikasında yarattığı kaosu yeniden düzene koyacak gücü var? Trump ne kadar kötü bir idareci olursa, Merkel için o kadar iyi ve aynı zamanda tam tersi.”
Berlin’de yayımlanan Neues Deutschland gazetesinde ise şu satırları okuyoruz:
“Londralı Başbakan Theresa May Brexit üzerinde çalışıyor, Birlik’ten tamamen ayrılmak için. İtalyan mevkidaşi Matteo Renzi siyaset sahnesinde ölüm kalım savaşı veriyor, kaderi yapılacak anayasa referandumuna bağlı ve birçok gösterge Rexit yani Renzi’den ayrılmaya işaret ediyor. Renzi’nin sağ popülist alternatifi şimdiden Roma’da yarış çizgisinde bekliyor. Paris’te de Cumhurbaşkanı François Hollande’ın yerini Marine Le Pen’in alması olası. Merkel başbakanlığa devam ederse muhtemelen gelecek güz kendini oldukça yalnız hissedecek.”
©Deutsche Welle Türkçe
Derleyen: Banu Wöltje