16 yıl önce ABD’den aldığı icazetle Türkiye’de faşist ırkçı İslami faşizmin temellerini atan Erdoğan,16 sonra yıkılmaya doğru giderken, bu kez de Londra merkezli bir operasyonla faşist diktatörlüğünü korumanın yollarını arıyor.
Çok kritik bir döneme denk getirilen bu görüşmenin insan hakları, Demokrasi ve evrensel değerlerin korunmasına dönük olmadığını söylemek için kain olmak gerekmiyor. Zira Ekonomik ve siyasi krizin hiç bir dönemde olmadığı kadar derinleştiği, uluslararası ilişkilerin dibe vurduğu bir süreçte, bu günahların işleyicisi olan bir zatı davet etmenin derin hesaplar sonucu olduğu açık.
Türk devleti belki tarihinin en ağır ekonomik, sosyal, siyasal ve diplomatik krizini yaşıyor. Son üç yıldan bu yana bu alanlardaki krizler sürekli derinleşiyor. Partnerleri olan uluslararası Güçler de bu durumun farkında. Bu durumu bugüne kadar en iyi kullanan Rusya oldu. Asırlık dostları AB, ABD ve İngiltere bu duruma fazla seyirci kalamazdı. Erdoğan’ın İngiltere’ye çağrılmasını biraz bu pencereden görmek lazım.
Erdoğan’ın Londra’ya çağırılması sonucu kurulan pazarlık masasında, Ekonomik ve siyasi çıkarlara karşılık, Kürt sorunu, Demokrasi ve insan haklarının pazarlık malzemesi olarak kullanıldığı kesindir.
Terör himayeciliği ve terörist yapılanmalarla birlikte hareket etmekten sakınca görmeyen bir Devlet teşkilatı ve onun şefini Demokratik bir Devletin bu derece üst düzeyde ağırlaması başka nasıl izah edilebilir.
Terör şefliğini Devlet olarak üstlenen, Ülkesini Teröristlerin karargahı ve barınağı haline getiren, bu karargahtan giden militanlar eliyle, başta İngiltere olmak üzere Avrupa’nın bir dizi Ülkesini kana bulayan, son olarak Efrin’i işkal ederek hem Kürtlere karşı bir imha savaşı başlatan, hem de Ortadoğu ve Dünya’yı tehdit eden teröre yeni bir boyut kazandıran bir Liderin Batı Avrupa Ülkelerinde böyle ilgi görmesini kirli çıkar ilişkilerinin dışında değerlendirmek mümkün mü?
Son üç yıl içinde Türkiye demokrasiden, Avrupa Birliği’nden ve kendi varlık gerekçesi olan ‘Ilımlı’ İslam’dan hızlı bir şekilde uzaklaştı. Şu anda Ortadoğu’daki istikrarsızlığın başlıca kaynağı durumunda. Bütün bu negatif duruma rağmen eğer İngiltere Devleti ve Kraliçesi Erdoğan’ı kırmızı Halılarla karşılıyorsa bundan hayırlı bir sonuç çıkmaz.
AKP-MHP faşist diktatörlüğü AB, ABD, İsrail, İran, Rusya, Arap Dünya’sıyla ilişkilerinin dibe vurduğu koşullarda 24 Haziran seçimlerine gidiyor.
Hatırlanacağı üzere 2015’teki seçimler öncesi ise Almanya’da Başbakan Angela Merkel ile yapılan görüşme Erdoğan için kaldıraç rolünü oynamıştı.
Sorulması gereken soru, İngiliz Devleti Başbakanı Theresa May ve Kraliçe II. Elizabeth’in neden Erdoğan’ı 24 Haziran öncesine denk gelen bu zaman dilimi içinde ağırladıkları?
Birinci neden Ekonomiktir. Türkiye’nin İngiliz Devletine sunacak hayli rezervlere var. İngiltere ise, Türk Devletinin yumuşak karnının Kürt sorunu, demokrasi ve İnsan hakları konuları olduğunu biliyor. İngiliz Devleti Ekonomik çıkarlarını Kürt sorunu, ‘Demokrasi’ ve ‘İnsan haklarına feda edecek değil.
İkinci neden, AB’den ayrılan İngiltere, Türkiye’yi yanına alarak AB üzerinde bir baskı unsuru oluşturup, ayrılma sürecinde kendisine öncelikler sağlamak istiyor.
Elbette ziyaretin ekonomik nedenleri kadar siyasi boyutları da var. Bunu şöyle tarif etmek mümkün: AB’den ayrılan İngiltere, Türkiye’nin Rusya ile olan ilişkilerini Batı’ya karşı bir şantaj olarak kullanabilir. Bu şantajın boyutları oldukça geniş. Mesela Türk Devletinin Mülteci şantajı… yada AB üyesi olan Yunanistan ve Kıbrıs ile çok gergin olan ilişkileri… bunların hepsini İngiltere AB’ye karşı bir baskı unsuru olarak kullanabilir.
AKP-MHP faşizminin içerde özgürlük ve hukuku yok ettiği, medya ve yargıyı denetimine aldığı, Gazetecileri, aydınları, Akademisyen, seçilmiş ve muhalif olan her kesi hapse attığı bir ortamda, Londra’da yapılan görüşmenin içeriği ne olursa olsun, bu davet, İngiltere Devletinin Erdoğan’ın suçlarına destekten başka bir anlam ifade etmeyeceği açıktır.
Yukarda real durumun kısa özetini vermeye çalıştım. Bu duruma şaştığımı söylesem saflık olur. Çünkü son bir Asırdan beri tekrarlanan bir senaryo.
Burada önemli olan, Türkiye toplumunun kendisine karşı oynanan bu oyuna karşı, 24 Haziran’da alacağı tavır. Unutmamak gerekir ki bu tavrı belirleyecek olan da siyasi Partilerin izleyeceği politikadır.
Türkiye siyaseti hep en uç siyasi bakışlar tarafından temsil edilmiştir. Devletin ideolojisini temsilen Irkçı, faşist, dinci kesim, ona karşı İşçi sınıfı ve emekçileri temsil ettiğini söyleyen Sol, Sosyalist kesim. İki kesimde uç nokta. Arada kalan milyonlar tercih seçeneğine sahip olamadığı için, güçlü olandan, güçlü olan ise Devlet ekseni olduğu için faşist, Irkçı ve baskıcı olmasına rağmen ondan yana olmak zorunda kalmıştır.
İçerde kimlik eksenli olarak Kürt, Ermeni, Rum, İnanç kimliği olarak Alevi, Hıristiyan ve suni İslam olmayan bütün kesimler, dışarda nerede ise Türk ve suni İslam olmayan her Toplum düşman gösterilmiş.
Türkiye muhalefetinin önündeki en acil görev bu lanetli gidişatı mümkün kılan zihniyete ve örgütsel yapılanmalara alternatif zihniyet, örgütsel yapı yaratmaktır.
24 Haziran seçimleri için oluşturulacak cephe bu değişimin ilk adımı olabilir. Türkiye ve Kürdistan toplumunun her kesiminin( Irkçı, Faşist, soykırımcı ve katliamcılar hariç), kendisini içinde bulacağı, her kesimin kendi önceliğini dayatmadığı, ortak paydaların ön plana çıkarıldığı bir yapıya, Sosyal Demokrat bir yapılanmaya acil ihtiyaç vardır.
Ötekileştirme ve kutuplaşma sadece faşizm ve diktatörlerin işine yarar. Sosyalistlerin sosyalizm, dindarların ve dindar olmayanların özgür inanç, farklı Kimlik ve aidiyetlere sahip insanların kimlik ve kültürlerini özgürce yaşaması, toplumsal uzlaşı sonucu yaratılacak hoşgörü ve toleransla mümkündür. Bunun için Türkiye’nin en temel sorunu toplumu demokratikleştirme sorunudur. Bunu da ancak toplumun siyasi öncüleri, toplum dokusuna uyan politik argümanlarla toplumun karşısına çıkarak çözebilir.