NECATİ ŞAHİN
Bu yazı ile HUBYAR Muhiplerine mihman olmaktır muradım
HUBYAR TEKKESİ
ve
AYASOFYA
“Ne Alaka?”
“Çok Alaka!”
Anlatayım…
“BÜYÜK DEVLET”
Önce Devletimiz ile başlayalım !
Bir Devlet,
yüzölçümü büyük,
nüfusu büyük ,
köprüleri büyük ,
fabrikaları büyük
tünelleri büyük
binaları büyük
sarayları büyük
olduğu için
“Büyük Devlet ” olmaz .
Devletlerin büyüklüğü,
“AZINLIK”, “Sayısal Azlık” durumundaki vatandaşlarına nasıl davrandığı ile ölçülür…
“Sayısal Azlık” durumundaki inançlara, dillere, halklara, kültürelere nasıl davrandığı ile
ölçülür…
AYASOFYA’yı müze yapmak,
AYASOFYA’yı cami yapmak
Devletimizi büyük Devlet yapmaz.
AYASOFYA’yı
tekrar özüne çevirip, Hıristiyan Vatandaşlarına Kilise olarak sunmak büyüklüktür, ululuktur!
Devletimizin, “kılıç hakkı” gibi son derece negativ, kanlı, itici bir deyimin arkasına sığınması
ayıptır!
Çok ayıptır!
Hiristiyan vatandaşlarına AYASOFYA’yı Kilise olarak sunan Devlet, Dünya’da çok saygın bir
devlet olur. Büyük DEVLET olur…
Ayrıca, AYASOFYA Kilisesi, İstanbul’u Hıristiyanların Kabesi yapar, Vatikan ile yarışır hale
getirir…
İşte bir DEVLET, böyle
“Büyük DEVLET” olur…
Yine Devletimiz Hacı Bektaş Dergahı’nı müze statüsünü iptal edip, tekrar ALEVİ Dergahı
olarak, Alevi vatandaşlarına sunması O’nu büyütür…
Aynı şekilde HUBYAR Tekkesi, Keçeci Baba gibi daha birçok ALEVİ inanç merkezinden elini,
ayağını, “kılıcını” geri çekmesi O’nu büyütür…
Alevilerin gönlünde de “Büyük DEVLET” olur Devletleri …
Süryani, Ezidi, Ermeni, Alevi-Bektaşi vatandaşlarına inanç merkezlerini onarıp geri vermesi,
vakıflarının mülklerini iade etmesi ile BÜYÜK DEVLET olur Devletimiz …
Bir Devlet yüreklere saldığı korku ile değil,
gönüllere serptiği su ile BÜYÜK DEVLET olur…
Bizim gönlümüz Devletimizin “BÜYÜK DEVLET” olmasını diler…
Ne yazık ki, Koca AYASOFYA Kilisesini
“mal-mülk” gören,
O’nun miliyonlarca İNSAN, dahası kendi Hiristiyan vatandaşları için manevi yönünü
görmeyen devlet BÜYÜK DEVLET olamaz…
Aynı DEVLET
AYASOFYA kararından kısa bir süre önce, ALEVİLER için maneviyatı büyük, fiziki olarak
küçücük bir Alevi Tekkesini,
HUBYAR Tekkesini de, bir mahkeme kararı ile muhtarlığa, yani DEVLET’e devretti…
Demem o ki,
Sistem aynı sistem…
Zihniyet aynı zihniyet…
Haksızlık aynı haksızlık..
Büyüğü küçüğü olmaz…
Hele bu haksızlık insanoğlunun sığındığı “Adalet”ten geliyorsa….
Hele bu haksızlık,
inaçlar karşısında tarafsız, ama koruyucu olması gereken DEVLET’ten geliyorsa…
Ne yapsın Türkiye’de bir avuç kalmış Hiristiyan Vatandaşlarımız?
Ne yapsın 85 yaşındaki HUBYAR DERGAHI Postnişini MUSTAFA TEMEL DEDE ve 83 yaşındaki
RAHİME TEMEL ANA…
İlgili olmayanların HUBYAR’ın ne olduğunu, haritada yeri olup olmadığını bilme şansı yoktur
tabii ki…
Peki bu Fakirin HUBYAR ile ne alakası var?
Anlatayım ki, söz söyleme hakkımın doğuş kaynağı anlaşılsın.
Öyle ya, onbinlerce kilometre ötelerden, HUBYAR’ın ne olduğunu, haritada yerini dahi
bilmeyenler HUBYAR ile ilgili “söz” söylüyorlarsa, bizim susma hakkımızın olmadığını
hissettim.
Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olunmaz ya…
HUBYAR ile HEMHAL OLUŞUM
HUBYAR adını ilk kez YUNUS EMRE üzerinden
duydum dersem şaşırmayın…
Anlatayım:
1991 UNESCO YUNUS EMRE Yılı dolaysıyla Genel Sanat Yönetmeni olduğum “KÖLN
ARKADAŞ THEATRE/Tiyatrosu” ile YUNUS DİYE GÖRÜNDÜM eserini Türkçe/Almanca olarak
sahneye koyduk.
Rahmetli dostlarım
Prof. Dr. Nurhan Karadağ ve Faysal İlhan ile birilikte “TOKAT” Semahına yer vermiştik.
Aynı yıllarda ilk kez bir Hubyarlı ile, Hıdır TEMEL ile tanıştım.
Ve TOKAT Semahı diye bir Semah olmadığını, bu Semahın HUBYAR Semahı olduğunu
öğrendim.
Dostlarıma da anlattım ve biz o tarihten sonra YUNUS DİYE GÖRÜNDÜM eserimize HUBYAR
Semahını mihman eyledik.
YUNUS ve HUBYAR’ı buluşurduk …
Sonra Genel Sanat Yönetmeni olduğum tüm projerlerde HUBYAR Muhipleri ile YOL yürüdüķ…
2000 yılında Köln ARENA’daki “Bin Yılın Türküsü”nde HUBYAR Muhiplerinin Semah
dönmelerini sağladık .
İstanbul’da yaptığımız “Bin Yılın Türküsü” projesinde de HUBYAR Muhipleri Semaha durdu.
Oberhausen ARENA’da “Kadının Türküsü”,
Köln Arena’da
“Ağıttan Umuda” projelerimize, Türkiye’den gelen Hubyar Muhipleri HUBYAR Semahı döndüler
barış, kardeşlik, özgürlük adına…
Eyvallah…
Bu şekilde, evrensel boyutlarda gündeme gelen, basına yansıyan HUBYAR adı ne yazık ki,
2005 yılından bu yana negativ haberler ile basına yansıtıldı…
-HUBYAR’da Türbe savaşı…
-HUBYAR’da mezar taşı kavgası…
-HUBYAR’da post kavgası…
– HUBYAR’da olay…
– HUBYAR’da rant kavgası…
– HUBYAR’da kurban derisi çekişmesi…
…
Yakıştı mı? Tabiiki Hayır!
Peki birşey soracağım :
Tekeli dağındaki küçük mütevazı bir ALEVİ Tekkesi’ni neden negativ olarak ULUSAL basına
yansıtılır?
HUBYAR’a İLK GİDİŞİM:
İlk HUBYAR etkinliğine katılmak için Dersim’den yola çıktım 17 Yıl önce…
Yola çıktığımı bildirdim. Reşadiye’de inmemi söyleyndi, bir fırının adını verdiler.
İndim, fırına gittim.
Alevi olmayan bir Aile.
HUBYAR’dan büyük bir saygıyla bahsettiler. Mustafa Temel Dede ve özellikle Şeyh Mehmet
adına duydukları saygı beni şaşırtmıştı.
Bir Taksi ile HUBYAR’a yolcu ettiler.
Haritada yol kısa, taş çatlasa yarım saat diye düşünüyorum,
realitede uzun mu uzun…
Git git bitmiyor.
Rampa çıkıyorsun bir rampa daha…
Bulutların üstüne çıktık… Nihayet 3 saat sonra.
maneviyatı daha büyük, fiziki yapısı küçük HUBYAR Tekkesi ve Köyü …
Küçük kümbet şeklinde bir Türbe.
Yanında kurbanların pişirildiği Ocak.
20-30 kişinin oturup lokma yiyeceği mütevazı tahta masalar.
Bitişiğinde postnişini MUSTAFA TEMEL DEDE’nin evi.
Bir mutfak.
aynı zamanada aşevi.
Ortalık toparlanınca
aynı zamanda Cemevi…
Gece Mihmanlar için yanyana serilen yataklar ile ” Mihman evi”…
Altı Toprak…
Bir ara Hıdır Temel “altını beton yapalım, çok toz oluyor” dediğinde, “sakın ha, otantik haline
dokunmayın” dedim. Dinledi.
Ve
İki küçük oda…
Hepsi bu kadar.
AYASOFYA kadar değil yani!
Mustafa Temel Dede ve Rahime Ana ile tanıştım.
O gün bugün manevi bağımız devam ediyor…
Yükü, belli ki, Rahime Ana taşıyor sessiz sedasız.
Ocağın direği.
Hergün sabah beş, gece son mihman gidene kadar ocağı tüttüren ANABACI…
MUSTAFA DEDE,
uzun mu uzun boylu.
Tekeli Dağı gibi heybetli. Sesi gür.
Konuşurken dağın ardındakine de sesini duyurmak istiyor sanki.
İdrak ediyorum ki, Cem yürütüyor.
Eee mikrofon mu vardı eskiden.
Dede sesi gür olmak zorunda.
Mustafa Dede’nin sesini birçok Cem’de de dinledim.
Beni en etkileyen duruşu ve sesi ise Almus Mahkemesinde oldu.
Dedelik yapıyor diye DEDE’yi şikayet edip hakimin karşısına çıkardılar ya…
HUBYAR postnişini Mustafa Dede
sanık olarak Almus Mahkemesi’nde.
80 yaşındaki Dede,
25-30 yaşlarındaki savcı ve hakimlerin karşısında…
Ayakta…
Şapkası elinde…
Daracık salon.
Beş on kişi içerdeyiz. AABF Genel Başkanı Selahattin Özel ve İkinci Başkanı olarak bu fakir.
500 kadar Hubyarlı da dışarda.
Dedelerine dayanışma için köylerden gelmişler.
Acı…
Hakim soruyor:
“Daha önce herhangi bir sabıkan var MI, Mustafa Temel?”
Tabii Alevilerin MUSTAFA TEMEL Dedesi, Devletin Mustafa Temel’idir…
Dede ayakta…
Sapkası elinde…
Tekeli Dağı gibi dik…
Tarihte yargılanan ALEVİ Dedeleri gibi duruşlu…
O gür Dede sesiyle:
” Hayır Sayın Hakim.
Hayatımda ilk kez bugün Hakim karşısındayım.
O da Alevi Dedesi olduğum için.
Aleviyim.
Dedeyim.
Dedelik yapıyorum.
Bunun için mahkemedeyim.
Yargılanıyorum, inancım için…
Bundan da gurur duyuyorum…”
Selahattin Başkan ile gözgöze geliyoruz.
Fısıldaşıyoruz.
Hakim bizi uyarıyor.
Uyarır tabii.
Devlettir!
Bu arada çok tarihi bir durum oldu.
Cüppelerini giymiş bir Grup Avukat giriyor salona.
Babasının avukatlığını yapmak zorunda kalan Aslan TEMEL’e
“Sen kenara çekil, Dedeyi savunmak biz, Tokat barosu Avukatlarına düşer” dediler…
‘Sünni Avukatlar Alevi Dedesini savunuyor!’.
Tarihi bir durum…
Eyvallah!
O gece katıldığımız bir Tv programında bunun altını çizmiştik özellikle…
Mahkemede trajik-komik bir durum da oldu.
Hakim şikayetçilerden birine soruyor .
– Mustafa Temel’i tanıyor musun?
– Evet, tanıyorum. (çok mahçup ama)
– Akraba mısınız?
– Evet akrabayız…
-Nasıl bir akrabalık?
– Adem ve Hava’dan beri! …”
Dayanamadım, güldüm.
Hakim, fırsat bu fırsat ya
bakışı ile fırçaladı beni…
(Sanıyorum ki, mahkemede ilk başta ayak ayak üstüne atıp oturduğum için hakim gıcık bana,
Aslan TEMEL’in göz işareti ile ayağımı sonradan indirdim, ama koyacak yer bulamayanca
sandalye bacağına doladım ayağımı. Anladım ki, sandalye bacağını bacağını dolamak
mahkemede yasak değilmiş. Şükür!)
Mahkeme, bilmem ne gerekçe, bilmem hangi maddeye göre, bilmem hangi delillerin
toplanması vs. vs. ile ertelendi.
Ha bire ertelediler, Zira Dedenin bir daha mahkemeye gelmesi işlerine gelmedi. Uzun süre
sonra “Beraat” dendi.
Ne büyüklük!
HUBYAR YOLU
YOLUM OLDU…
Şimdi geriye dönüyorum yine…
– HUBYAR’a ilk gidişimden sonra çok çok gidişim oldu…
17 yılda, birkaçı dışında bütün HUBYAR anma etkinliklerine katıldım.
Hizmetlerinde bulundum.
Yol TV’ın Hacı Bektaş’taki açılış yayınlarımızda Hubyar Muhiplerini konuk etmiştik.
Bir kış günü otobüs ile gelmişlerdi.
Hacı Bektaş Dergahında Pirin Huzurunda HUBYAR Cemi tutmuştuk.
Anlamlıydı…
Maneviyattı…
Harikaydı…
HUBYAR’da ilk canlı yayını da sanırım biz yapmıştık…
Bir etkinlik öncesi, bütün Hubyarlı KADINLAR üç eteklerini giyip etkinliğe gelsinler diye çağrı
yapmıştık.
Geldiler.
Tekeli dağının yamacına, gölgeliklerini, sofralarını kurdular…
HUBYAR Semah deyişi başlayınca
Herkes Semaha durdu.
Evet evet Tekeli Dağı HUBYAR semahı dönüyordu….
Tekeli Dağı
Semaha durmuştu…
Müthiş bir tablo…
Anlamlıydı…
Maneviyattı…
Harikaydı…
Bir etkinlikte de binlerce ceraği yakmayı planladık Tekeli dağında. Kaymakamlık etkinliğe
müsade etmemişti.
Biz de HUBYAR Türbesi önündeki alanda
40 Cerağı yakarak
Cem tutmuştuk…
Anlamlıydı…
Maneviyattı…
Harikaydı…
Anma ekinliklerinden bağımsız defalarca gittim HUBYAR’a.
Etkinlik alanındaki çeşmeye ek su getirildiğinde
“yukarıda DOKUZLAR çeşmesi var, buraya YEDİ çeşme yapılsın, adı da YEDİLER olsun…” diye
önerdim…
Aynen öyle oldu…
Eyvallah!…
DOKUZLARDAN SU İÇMELI HER CAN!
Demem o ki, DOKUZLAR’dan su içemeyen,
yağmur yağarken, Tekeli yaylasında, bulutlar üzerinden yağmuru izlemeyen,
HUBYAR’da Cem olmayan,
etkinliklerdeki onbinlerin HUBYAR sevgisini görmeyen, yaşamayan HUBYAR’ı anlayamaz,
kavrayamaz.
Yoksa,
“Kelamı” yapay olur…
Açıklaması klişe olur… Oluyor da…
O manevi hazı, o huşuyu duymayan HUBYAR’ı mal-mülk olarak görür tabii ki…
Tıpkı AYASOFYA gibi…
Ne diyor Devlet:
“AYASOFYA bizim mülkümüz.
Bizim malımız…
İstediğimiz gibi kullanırız.
Doğru!
Öyle de oldu.
Önce cami yaptı
Osmanlı Devleti…
Sonra müze yaptı Cumhuriyet Devleti.
Şimdi de yine cami yaptı Devlet…
Hani bir söz vardır ya:
” Keyf Senin, Köy Keyfo Ağanın!”
HUBYAR TEKKESİ Devletin oldu!
Muhtarlık kaymakama, kaymakam valiye,
vali içişleri bakanına, içişleri bakanı Cumhurbaşkanına bağlı değil mi?
“Eee Keyf Senin
ama Tekke de Devletin!”
HUBYAR-AYASOFYA
Bütün Dünyanın gözünün üzerinde olduğu koca AYASOFYA’yı bir mahkeme kararı ile, bir imza
ile Diyanet İşleri Başkanlığı’na devreden Devlet,
ALEVİLER için maneviyatı büyük, fiziki olarak küçücük HUBYAR Tekkesini artık Alevilere
bırakacağını sanmak saflık olur.
Ahaa, burada tarihe not düşerek yazıyorum.
İlerde HUBYAR Tekkesi , AYASOFYA gibi, bir imza ile
Diyanet İşleri Başkanlığı’na devredilirse şaşırmayın ha!
Ben şaşırmam.
Siz, Kimi Alevi Örgütleri de şaşırmayın ha!.
ALEVİ ÖRGÜTLERİ,
“HUBYAR” konusun da
Büyük Hataya düştü ya da düşürüldü…
Zira, mahkeme kararını yürürlüğe koyun, Tekkeyi, yüzyıllardır Postnişini ailesinin oturduğu
tapulu evinden Dede’yi çıkarıp,
köy tüzel kişiliğine teslim edin, diye bildiri yayınladılar…
İyi mi…?
“HUBYAR Tekkesinin bir Aileden alınıp Muhtarlığa devredilmesi önemlidir ” diyen metinin
altına imza attılar…
İyi mi…?
Oysa “Bu karar önemli değil,
bu mahkeme kararı VAHİM’dir” diye haykırmaları
gerek miyor mu?
Alevilik DEDE merkezli bir inançtır.
Dedesiz ocak olmaz.
Dede de tayin ile olmaz…
Bunu da en iyi Alevi örgütleri bilir..
Değil mi…?
Devlet, Hacı Bektaş Dergahı’inı Müze statüsünden çıkarıp, gerçek sahiplerine iade etsin diye
yıllardır haykıran da aynı Alevi örgütleri…
Değil mi?
Eee..
Hacı Bektaş DERGAHI da Devletin oldu yıllar önce.
Osmanlı Devleti el koymuştu Dergaha.
Posta Nakşibendi şeyhlerini oturttu önce .
Dergahın tam ortasına cami yaptı sonra.
Cumhurriyet Devleti de müze yaptı Dergahı, müzedeki cami açık ama… Tıpkı AYASOFYA
gibi…
Yarın, öbürgün bir mahkeme kararı ile
Hacı Bektaş DERGAHI müze statüsüne çıkartılıp Diyanet İşleri Başkanlığı’na devredilirse de
şaşırmayın ha!
HDP Belediyelerine el koyan, miliyonlarca insanın seçtiği belediye başkanlarının yerine
KAYYIM atayan Devlet
HUBYAR Tekkesini Alevilere geri mi verir gayrı!
Kayyımlara haklı olarak karşı duran, demeç veren en başta kimi HDP’li Alevi Milletvekilleri,
HUBYAR’ın devlete verilmesine nasıl sessiz kaldınız…?
Hatta kiminiz nasıl destek sundu bu sürece?
Hatta kimi CHP milletvekilleri de bu olumsuzluğa destek verdiklerini de biliyorum.
Onların derdi başka tabiiki…
Tokat yöresinde bir yandan Postnişini Ailesinin manevi gücünü zayıflatmak, diğer yandan da
bir tarafın destekçisi gibi gözüküp, olası siyasi rakip olmalarının önünü kesmek.
HUBYAR Tekkesi’nin Devlete verilmesine, sevinen, onun için mücadele eden, destekleyenler,
bilin ki, orada Devlet’ten izin almadan birşey yapma şansı yoktur gayrı…
Sadece “badana” yapmak için başvuran muhtarlığa valilik izin vermedi.
Değil mi?
ÖTEKİ TARAF !
Defalarca gittiğimiz HUBYAR’da, yaptığımız TV programlarında Hubyarlılar arasında,
akrabalar arasında birbirlerine “öteki taraf” diye hitap ettiklerini çok duyduğumu, üzülerek
söylüyorum.
“Öteki taraf” da,
daha “öteki taraf” da Hubyarlı.
Ne yazık ki, eğitimli, entellektüel birikimi olan kimi dostlarımız dahi, bu konu gündeme
geldiğinde, “feodal”laştıklarına şahit olduk, oluyoruz …
Birşey daha söyleceğim:
HUBYAR Muhiplerinden biri, bir araştırma yapsın.
Neredeyse 15 yıldır süren, bazen karşılıklı, bazen devlete karşı bu mahkemeler için
Hubyarlılar acaba kaç para harcadı?
Avukat, yol, yemekler, rüşvetler, mahkeme harçları, gazete ilanları…
Göreceksiniz ki, harcanan miliyonlar, HUBYAR’ Dergahına harcansaydı HUBYAR Tekkesi biblo
bir AYASOFYA’ya dönüşürdü!
“BİR AİLE”
Yazışmalarda, bildirilerde, özellikle kimi Alevi Kurumları ailenin adını telafuz etmeden
“BİR AİLE”
diyorlar.
“HUBYAR TEKKESİ,
‘BİR AILE’den alınıp köy halkına verilsin.
Köyün ortak Malı-Mülkü olsun!”
Kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi?
Eee “Halk” sözcüğü geçti mi “devrimciliği” de çağrıştırıyor tabii ki…!
Doğru ya, bizler “devrimcilik” adına Altmışlı, Yetmişli yıllarda Dedelerimizi, ‘Halkımızı
sömüyorlar’ diye “Sömürücü” ilan etmemiş miydik?
Oysa, aynı süreçte ALEVİ olmayan yoldaşlarımız babalarını /annelerini haca yollamalarına,
dini bayramlarda ailelerine koşmalarına gıpta ile bakıyorduk.
Sonradan düşündüm ve halen de çok düşünüyorum, çok da bakındım çevreme, Dedelik
yaparak zengin olan bir tek Dede bulamadım.
Çoğunun gönlü gani, kendilerinin fukara olduğunu gördüm, görüyorum.
Ama binlerce imamın, hacının, hocanın, müftünün gani gani Harun gibi zengin olduklarını
Mısır’daki sağır Sultan da biliyor, bizim köydeki kör İpek Ana da!
Şimdi dönelim bu
“BİR AİLE’ye :
TEMEL ailesine…
Mustafa Temel Dede ve Rahime Ana seksenin üstündeler.
Tekke’de hizmeti onlar yapıyor yıllardır, ataları gibi.
Önce Şeyh Mehmet olarak bölgede büyük bir saygınlığı olan Mehmet Temel Dede ve öncesi
ve onun da daha öncesi…
(Şeyh, Mürşidin Arapçasıdır.
Mürşid de Farsçadır)
Yüzyıllardır HUBYAR Tekkesinin postnişiniliği bu
“BİR AİLE” yürütüyor…
Peki ne oldu da birdenbire bir mücadale başlatıldı ?
Cevabı gayet basit:
Anadolu’nun ortasında otantik bir ALEVİ İnanç Merkezini Muhipleri üzerinden tartıştırarak,
itıbarsızlaştırmak ve puntuna getirip el koymak…
Aynen oldu…
Diğer yandan da
Postnişinin Oğlunu
Tekke’den uzak tutmak.
Zira Hıdır TEMEL
eğitimci, dil ve din bilimci,
Avrupa’da Oğretim Üyesi…
Almanya Alevi Birlikleri Federasyonu’nun yıllarca Yönetim Kadrosu’nda, Dedeler Kurulu’nda
bulundu…
Dedelere seminerler verdi.
Yol Tv’nin ilk kurucularından,
İlk Genel Müdürü..
Federasyonu’nun bugün hala yürürlükte olan programı onun kaleminden çıktı.
Birçok Avrupa Üniversitesinde Alevlik seminerleri, dersleri verdi, veriyor…
Alevilik üzerine, hem de HUBYAR OCAĞI üzerine Doktorasını yaptı.
HUBYAR evlâdı,
ALEVİ araştırmacısı,
Dil ve Din bilimci
Dr. HIDIR TEMEL…
Böyle donanımlı bir Dede,
Babasından sonra HUBYAR ocağını postnişini olmamalı, yolu kesilmeli!…
Aslında Kendisinin böyle bir niyetinin olmadığını, bilim insanı olarak kalacağını, biz yıllardır
biliyoruz da , Devlet bilmiyor, ya da biliyor da inanmıyor…
Almanya’da da yaşadığına göre “Almanya’nın Adamı!” olarak Türkiye’de otantik HUBYAR Alevi
ocağından uzak tutulmalıydı!
O’nu uzak tutmak isteyen güçlerin girişimi ters tepti ama.
Şimdi tam içinde olmak zorunda kaldı …
Bütün mahkeme süreçlerinin tutanaklarına göz atın, Devlet O’nun savunmaları karşısında
çoğu kez çaresiz. (*)
15 yıldır süren HUBYAR “sorunun” Hubyarlılar arasındaki bir sorun olmadığını,
DEVLET ile ALEVİ OCAĞI arasındaki bir mücadale olduğunu, biraz siyaset bilen herkes bilir..
“BİR AİLE” denilen
Ocakzade TEMEL ailesinin öncülüğünde,
HUBYAR Köyü Sosyal Yardımlaşma Derneği’nin yaptığı HUBYAR Anma etkinliğine,
birçok Alevi, Federasyon, Dernek Başkanları, Yöneticileri, Üyeleri katıldılar.
Bu “BIR AİLE”ye mihman oldular…
Alevi Toplumunun Sanatçıları, Ozanları, Dedeleri bu “BİR AİLE”nin daveti ile HUBYAR’da dile
geldiler…
Bu “BİR AİLE”ye mihman oldular…
Bu “BİR AİLE”nin, Tokat yöresindeki saygınlığını Fakir Baykurt’un kitabında da okumuştum.
Hubyar Köyü, önce Sivas’a bağlıydı.
Sivas’a gidişlerde, yollarda Alevilere yapılan zulmü orada yaşayan yaşlı kuşak bilir.
Bu “BİR AİLE”nin, Dede Mehmet Temel’in girişimi ile Hubyar Köyü Sivas’tan alınıp Tokat’a
bağlandı…
Birçok köyün adını değiştiren Devlet,
HUBYAR Köyü’nün adını da değiştirdi.
İşte, yine bu “BİR AİLE” nin yıllarca süren mücadelesi sonucu HUBYAR adı geri alındı.
(Ben Cogi Babalıyım. Köyümüzün adı da Cogi’ydi. Değiştirdiler. Yirmi yıldır geri almak için
uğraşıyoruz. Alamıyoruz…)
İşte, evlerinden çıksınlar, Dedeevini, HUBYAR Ocağını, muhtara teslim etsinler diye çıkan
Mahkeme karararı
bu “BİR AİLE”ye ,
Postnişini Aileye karşıdır.
Ayrıca şunu da belirteyim ki, Hubyar Köyü Dede Köyüdür.
Burcik ev aynı zamanda Dedeevidir.
Birçok evde HUBYAR talipleri geldiğinde Cem tutulur.
Günün birinde, O evlere de DEVLET müdahele ederse şaşırmayın!
Onun içindir ki,
Bugün 85 yaşındaki Mustafa TEMEL Dede ve 82 yaşındaki Rahime Anayı Ocağından
çıkartılmasına hüküm veren, mahkeme kararının uygulanmasını için TOKAT VALİSİ’ne
başvuran, bu şekilde algılanacak bildiri yayınlayan kimi Alevi Örgütlerini, bu hatalarını
düzeltmeye davet ediyorum.
Yoksa, Aynı yöneticilerin şimdi AYASOFYA konusunda görüş belirtmeleri ise tam bir tezat
olur…
“Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak” zor zanaat!
“ERMENİ AİLESİ
HUBYAR’a SIĞINMIŞTI ”
HUBYAR Türbesini, küçük kümbet Türbeyi kimler yaptı, biliyor musunuz ?
Söyleyeyim:
O dediğiniz “BİR AİLE” var ya, işte O “BİR AİLE”nin 1915 Kırımından kurtardığı Ermeni
Ailesinin çocukları, yıllar sonra gelip, minnet duygusuyla yaptılar O Türbeyi…
Sevgili HUBYAR Muhipleri,
sadece bu ONUR hepinize, hepimize yeter!
Basına yansıması gereken bu, “Ulu Davranış ” olmalıydı…
Hatta HUBYAR ocağını kurtardığı O Ailelerin torunlarını, minnet duygusu ile HUBYAR
türbesini yapan O Ermeni ustaların torunlarını bulun, HUBYAR etkinliğine Onları davet edin…
Tarihten Ders böyle alınır…
Ve
Tarihe Ders de böyle verilir…
Kabesi İnsan olanlara Eyvallah…
Birçoğunu yakından tanıdığım,
birçoğu ile Dost olduğum
HUBYAR Muhiplerine
Bin Selam…
YUNUS
ile bitirelim “SÖZ”ü..
SÖZ Ola Kese Savaşı
SÖZ Ola Bitire Başı
SÖZ Ola Ağılı Aşı
Bal ile Yağ ede bir SÖZ…
Sevgiyle
Necati ŞAHİN
(17.07.2020)