Türkiye’de koronavirüs ile mücadelede öne çıkan slogan “Evde kal”. İlk vakanın 11 Mart’ta Sağlık Bakanı Fahrettin Koca tarafından açıklanmasının ardından birbiri ardına yayınlanan genelgeler ile bazı iş kollarında çalışmalar durduruldu, bazı zincir mağazaları koronavirüs nedeniyle bir süre hizmet vermeyeceklerini duyurdu. Son olarak Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, halka “gönüllü karantina” çağrısı yaptı. Peki, ya kendini karantinaya alamayanlar, yayınlanan genelgeler kapsamına girmeyen iş kollarında çalışanlar? Bu insanlar neler düşünüyor?
Yüzünü göstermek istemeyen kağıt toplayıcısının arabası
“Bizi düşünen yok”
Bu sorulara cevap bulabilmek için sokağa çıktım. Bir sokakta çöpün yanında bir kağıt toplayıcısı ile karşılaştım. İlk olarak dikkatimi kağıt toplayan kişinin 65 yaş üstünde olması çekti. Çünkü 65 yaş üstü kişilerin sokağa çıkması genelge ile sınırlandırılmıştı. Yanına gidip kararı hatırlattım. Aslında gelecek cevap çok belliydi: “Ekmek parası için mecbur çalışıyorum.” Benim daha ikinci bir cümle kurmama gerek kalmadan içini dökmeye başlıyor. İki çocuğunun olduğundan bahsediyor önce, onlar için çalışmak zorunda olduğundan. Sonra belli ki bu durum onu da çok üzüyor, derin bir iç çekip “Bizi düşünen de yok zaten” diyor. Bu sırada çöpten bulabildiği kağıt ve plastikleri arabasına yüklüyor. Ellerinde eldiven var ama maske takmadığını görüp nedenini soruyorum. Sürekli maske takmaktan bunaldığını ve arada maskeyi çıkardığını söylüyor. “Allah’tan kronik hastalığım yok” diyerek kendini teselli ediyor. Acelesi var belli, çok tutmuyorum. Sadece arkamdan teşekkür ettiğini duyuyorum.
Kağıt toplayıcısının yanından ayrılıp eczaneye doğru yürürken yanından geçtiğim bir inşaatın giriş katında çalışan iki işçinin konuşmasından sadece şu cümleyi duyuyorum ve yola devam ediyorum: “Bu nereye kadar böyle gidecek abi?”
“İnsanları mağdur etmek istemedim”
Eczaneye geliyorum, rafların boşluğu girer girmez fark ediliyor. Eczacıya sorularımı yöneltmeden önce, “İsmimi kullanma, söyleyeceklerimden halk faydalansın yeter” diyor ve sürecin şeffaf yürümesinin önemini vurguluyor. “Toplumun aklında soru işareti olmaması lazım. Devlete güvenebilmeliyiz” derken, kendisinin de soru işaretleri olduğunu mimikleri ile belli ediyor.
Birçok eczanede raflardaki boşluklar göze çarpıyor.
Eczacı Türkiye’deki ilk vaka sonrası maske, eldiven ve dezenfektanların karaborsaya bile düştüğünü fakat kendilerinin bu gibi yerlerden temin etmediğini söylüyor. “İnsanlara fahiş fiyattan satmaktansa elimdekini tüketmeyi tercih ettim. Biz maliyet fiyatını biliyoruz. Bu karaborsacılara aracı olup insanları mağdur etmek istemedim” diyor.