Adana’da başlayan saya işçilerinin isyanı giderek yayılıyor.
Adana’nın ardından İstanbul’da iş bırakma eylemi yapan sayacılardan bir işçi, durumlarını şu sözlerle aktarmıştı: “Yıllardır aldığımız ücret düştü. Büyük ayakkabıcıların fiyat baskısıyla eziliyoruz. Bunda suçun büyüğü bizde. Yıllardır bu gidişe dur demedik. Bu son şansımız. Bu hafta çalışan sayacının olmaması lazım.” Konya’da gerçekleşen eylemlerde de benzer talepler vardı. Konya’daki işçiler, sabah 8’de işe başladıklarını, akşam 10’da dükkandan çıktıklarını vurguluyor. Dîlok’ta (Antep) çalışan sayacılar da aynı gerekçelerle 3 gün iş bırakma eylemleri gerçekleştirdi. Koşulların düzeltilmesi talebiyle İzmir’de yürüyüş yapan saya işçileri, Türk, Kürt, Arap ve Suriyeli işçiler olarak aynı talepler etrafında birlikte mücadele ettiklerini vurguladı. Ayakkabıcılar Derneği üyesi Murat Talay, “İşverenler yıllardır çift başı ücretlerini arttırmadı. Her talep ettiğimizde bize ‘İşinize gelirse çalışırsınız yoksa Suriyelilere yaptırırız’ dediler. İşverenler her geçen gün daha da zenginleşirken, biz daha da yoksullaştık” diye konuştu.
Çocuk işçiler!
Yaklaşık 5 bin çocuk işçinin çalıştırıldığı belirtilen Işıkkent Ayakkabıcılar Sitesi’nde, özelikle Suriyeli çocuklar ücretleri düşürmek için koz olarak kullanılıyor. Eylemi kendileri için adeta bir oyuna çeviren çocuklar, ellerine aldıkları dövizlerle sağa sola koşuşturmaları dikkat çekti. Yaşları 10’a kadar düşen çocuk işçiler, ortalama 14 saat çalıştırıldıklarını dile getiriyor. Henüz 14 yaşında olan H. Kara, 6 kardeş olduklarını ve haftalık ücretinin 100 lira olduğunu söylüyor. 2 yıldır saya işçiliği yaptığını belirten Kara, okula gitmediğini söylüyor. Sitede çalışan çocuk işçilerden bir diğeri Halep’ten İzmir’e yerleşen 12 yaşındaki A. Hacı, günde 14 saat çalıştığını ve oyun oynamanın da pek aklına gelmediğini söyledi.