“Üstadım” dedim,
“Bayrama ne alayım?”
Dedi:
“Birkaç piri fâniden gönül,
birkaç çocuktan gülücük,
alabilirsen birkaç fakirden de duâ al”
-Cahit Zarifoğlu
Sürekli söylenir, çok duymuşsunuzdur.
“Nerede o eski bayramlar” diye.
Sahi nerede??
Nerede mi?
çocukluğunda,
çocuksu sevinçlerinde,
biraz da çocukluğuna özlemde,
bir araya gelen ailenin verdiği
sevgi ve güvende.
Artık hayatta olmayan aile büyüklerine bayramlaşmaya gittigin zamanlarda…
Aile büyüklerinin yalnız olmadıklarını hissettikleri ilk önce ziyaret edildiği zamanlarda..
Bayramların tatil olarak değil de
aileni, sevdiklerini ziyaret edebilmek ve bir araya gelebilmek için firsat olarak yaşandığı zamanlarda..
Kurbanın hayır için kesilip ihtiyaç sahiplerine dağıtıldığı zamanlarda..
Belki de bayramdan bayrama alınan
yeni kıyafetlerini giyen çocukların yüzündeki gülümsemenin olduğu zamanlarda.
Bana göre de çocukluğumda…
Neden mi ?
Çünkü Annen Baban yanındaysa, bayramın Bayram olur .
Çünkü bir çocuğun en güzel bayramı, yanında anne babasının ve ailesinin olduğu bayramdır.
Şimdi bizim çocuklarımızla geçirdiğimiz bayramlar
ileride çocuklarımızın bayram olarak
hatırlayacağı çocuklukları olacak
aile ortamında sevgiyle ve güvende..
Bayramın aslında bir çocuğun yüzündeki gülümseme olduğunu,
paylaşmanın sadece bayramlarda kalmaması gerektiğini,
hatırlamanın en guzel gönül alma olduğunu öğretebiliyorsak ne mutlu bize…
Öyle bir zamandayız ki…
Artık insanların birbirine sevgi, saygı ve empati ile yaklaştığı ve iletişim kurduğu, karşılık beklemeden yardım edebildiği, en önemlisi de
İNSAN YAŞAMININ DEĞERLİ OLDUĞU HER GÜN BAYRAM OLSUN 🙏❤️
Ailenizle, sevdiklerinizle beraber mutlu bayramlar dilerim.
Sevgiyle Kalın 🙏❤️
