3 Ağustos 2014’te Şengal’e yönelik DAİŞ’in başlattığı soykırım saldırıları nedeniyle göç etmek zorunda kalan Êzidîler’in bir kısmının geldiği Amed’de, DBP’li Büyükşehir Belediyesi tarafından Fidanlık Kampı kurulmuştu. 2 buçuk yıl bu kampta yaşayan Êzidîler, belediyeye kayyum atanmasının ardından zorla çıkarılarak, Mêrdîn’in (Mardin) Midyad ilçesinde bulunan AFAD’a götürülmüştü. 12 bin kişilik kampta kalan Êzidîlerin ana dili Kürtçe, Arapların ise Arapça. Ancak Arapça derslerinin verildiği kampta Kürtçe eğitim verilmeyerek, Êzidî çocuklara asimilasyon dayatılıyor.
Diğer mültecilerle aynı koşullar ile karşılaşmadıklarını söyleyen Êzidî kadınlar, kamptan bir an önce çıkmak istiyor. Kamp müdürü tarafından “Basına konuşmayacaksınız” denilerek konuşma ‘yasağı’ getirilen Êzidî kadınlar, sürekli nefret söylemine maruz kaldıklarını ve ibadetlerini yerine getirmediklerini söylüyor.
Yemekten tut, ilaca ve çadırların klimalarına kadar her şeyi kendilerinin aldıklarını söyleyen Xece Hec, “İbadetlerimizi artık dışarıda yapamadığımız için içeride yapıyoruz. İlk seferlerde bize bunlar yüzünden sürekli şeytan lakabı takıyorlardı. Hastaneye biz ücretli gidiyoruz ama Suriyelilere ücretsiz hizmet veriliyor. Kendi ilaçlarımızı gelip dışarıdan alıyoruz artık” diyor. “Hiçbir şeyimizle ilgilenmiyorlar. Bu olunca paraya da çok ihtiyacımız oluyor. Her şeye yetişemiyoruz” diyen Xece, Amed’deki kampa dönmek istediğini söylüyor. AMED/ŞÛJIN