Yüksel’de başlattıkları direnişin birinci yılında mesaj gönderen Nuriye Gülmen, ‘Açlığımız büyüdükçe biz büyüdük’ derken, Gülmen ve Özakça’ya destek amacıyla açlık grevine başlayan 67 yaşındaki Osmanağaoğlu’nun eylemi ise, 90’ıncı gününü geride bıraktı
HAL kapsamında yayınlanan KHK ile görevinden ihraç edilen Nuriye Gülmen’in Ankara’da Yüksel Caddesi’nde, İnsan Hakları Anıtı önünde başlattığı direniş 1’nci yılını doldurdu. Semih Özakça ile 247 gündür açlık grevinde olan Gülmen, tutuklu bulunduğu cezaevinden direnişin 1’inci yılı dolayısıyla bir mektup gönderdi.
Mektubunda 1981 yılında Kuzey İrlanda’da başlattığı açlık grevi sırasında yaşamını yitiren direnişçi Bobby Sands’i çizen Gülmen şöyle dedi:
“OHAL karanlığında bir mum olma iddiasıyla başladı direnişimiz. Tam bir yıl önce, 2016 9 Kasım’ında anıtın önüne çıktığımda direnişin bir yıllık serüvenini görmem elbette olanaksızdı. Bir yılda çok şey yaşandı. Direniş, yeni direnişler ve direnişçiler yarattı. ‘Artık bu ülkede bir şey yapılamaz’ deyip yatağına gömülenleri yatağından çıkardı. Hayatta tutunacak dalı olmayanlara dal, faşizme karşı güçlü bir barikat oldu. Yaktığımız meşale elden ele, dilden dile dolaştı. Açlığımız büyüdükçe ‘biz’ büyüdük. Bedenlerimiz inceldikçe, bilincimiz ve zihnimiz keskinleşti.
Yüksel direnişçileri Semih, Veli, Acun, Mehmet ve Nazife’ye selam! Yüksel direnişini kendi direnişi sayan ve onda umudu gören halkımıza bin selam!
Yaşasın direnişimiz, yaşasın açlık grevimiz!
Emekçiyiz haklıyız kazanacağız!”
Destek eylemi 91’inci günde
Gülmen ve Özakça’ya destek olmak için açlık grevine başlayan 67 yaşındaki Feridun Osmanağaoğlu ise 90’ıncı gününü geride bıraktı. Mamak ilçesi Ege mahallesindeki İdil Kültür Merkezi’nde, derme çatma bir gece kondu içinde tüten bir odun sobası başında günlerini geçiriyor. Osmanağaoğlu, açlık grevine neden başladığını ise şöyle anlatıyor: “İki eğitimci Ankara’nın göbeğinde ‘işimizi istiyoruz’ deyip mevzilerini genişletti. Sonrası açlık grevi. Bu eylem sadece işten atılanlar için değil; baskıya, zulme, işkenceye bir lokma emek için saatlerce çalışan insanlara ses oldu nefes oldu.”
İlerleyen yaşına rağmen kendisini iyi hissettiğini söyleyen Osmanağaoğlu, sağlık durumunu “Dünyanın en zor eylemi, bunu kimse inkar edemez. Kendinle, vücudunla, düşmanınla hesaplaşıyorsun. Kendimi beyin olarak iyi hissediyorum.” diyor.
Her gün Nuriye Gülmen’in zorla tedavi tehdidi altında tutulduğu Numune Hastanesi’ne giderek, Gülmen’in direnişini hissettiğini söyleyen Osmanağaoğlu, “Havalar soğuyunca sadece bir iki saat kalabiliyorum. Semih’i sık sık ziyaret etmek istiyorum, geçen çok güzel bir sohbet ettik” dedi.
Cezaevi ve açlık grevleri
Devrimci Sol Ana Davası’nda da yargılanan ve yaşamının 12 yılını cezaevlerinde geçiren Osmanağaoğlu, 12 Eylül askeri darbe sonrası 1984 yılında tek tip elbiseye karşı açlık grevine dahil olur. 2001 yılında, ölüm orucunun 299’uncu gününde Küçükarmutlu’da hayatını kaybeden kardeşi Osman Osmanağaoğlu’nun da refakatçisi.
Nazlım-Selman Güzelyüz/ANKARA/MA
34