Türkiye Halkları bir seçim daha yaşadı. 31 Mart 2019 Yerel Seçimler tercihleri yapıldı. Türkiye Halkları kesinleşmemiş seçim sonuçlarına göre tüm siyasi dinamiklere gerekli cevabı verdiği açığa çıkıyor. İktidar dinamikleri büyük şehirlerde hezimete yakın sonuçlar yaşadı. Burda HDP seçmeninin birikimli hafıza ile blok oylarının etkili olduğu çok açık. İktidar bloğunun Cumhur İttifakı temelinde birleşen “Beka Sorunlu” seçim propagandası halk tarafından “Artık Yeter” karşılığını aldı. Akp çıktığı yerden nağmağlup seçim maratonunda ilk yenilgisini aldı. Seçim süreci ise tamamen eşit olmayan koşullarda yapıldı. İktidar bloğu tüm medya desteğini, devletin mali, psikolojik gücünü kullandı. Hiçbir Hukuk’a sığmayan ve eşit koşullarda yürtülmemiş bir seçimin sonucudur bu. Halk ise tüm bunlara karşı “ Artık Yeter” oyunu kullandı. Seçimin belirleyicisi ise HDP oldu. Tüm dinamikler tarafından da kabul edilen bir belirleyici. Lakin HDP seçmeninin politik gücü birçok alanda korku ve merkezden uzak tutma zihni ile manipüle edilmeyip değerlendirilebilseydi. Bugün Balıkesir ve Bursa da alınan şehirler arasında olacaktı. Millet İttifakı bileşeni İYİ Parti’nin iktidardan rol kapma arzusu Demokratik Halk İttifakının önünü kesmiştir. Bunun bedelini de hiçbir belediye kazanamamakla ödemiştir. CHP 25 yıldan sonra İstanbul’da ipi Ekrem İmamoğlu ile göğüslemiştir. Mega kent ve Türkiye ekonomisinin %50 yüklenicisi kesinleşmemiş sonuçlara göre CHP’ye geçmiştir. Tekrar sayımlar, eşit kabul görmeyen itirazlar yine AK Partisine çalışırken. Seçim güvenliği de sorgulanır duruma gelmiştir. AK Parti kurmaylarından halkın zihniyle dalga geçercesine mağdur ve meşruluk tartışmasına sokulmuş bir sayım cenderesinde hak gaspına vardırılmış bir İstanbul seçimi. Kazananı artık çok nettir Demokratik Halk Dinamikleri ve Ekrem İmamoğlu olmuştur. Kazanılmış bir seçim, verilemez bir seçime dönüştürülemez. Dönüştüren daha büyük kaybeder.
Diğer yandan seçimin en dinamik belirleyici seçmen kitlelerinden Aleviler karmaşık bir ruh hali ile sürece dahil olmuştur. Bu karmaşık ruh hali tercihlerini de etkilemiştir. Özgüvene sarılı bir kararlılık beklentisi kendi ayağına sıkmıştır tarih boyunca. HDP, Maçoğlu ve Devrimci Dinamikler dar sıkışmışlık diplomasileri Alevilerin önüne bir açmazı daha koymuştur. Umarız seçim sonrası bu durum güçlü bir olgunluğa ve birlikte mücadeleye evrilir. Ayrıca Bazı bölgelerde iktidar dinamiğine yakılan yeşil ışıklar sayesinde seçim kazandırmışlardır. Erzurum – Hınıs, Tunceli – Mazgirt, Çemişgezek Alevi oyları ve muhtarların büyük şantajı ile Ak Parti kazanmıştır. Alevi kurumları süreci pasif yaklaşım, dağınıkla karşılamışlardır. Bir hamle, bütününü beton yatırımına yöneltmiştir. Süreci Halkın on adım gerisinden takip etmiş ve kurumlarımıza kapanan bir tarz izlemiş olduk. Bu durum demokratik alanda görünür olmamızı engellediği gibi. Alevi Halklarda elektirik, su parasına ve Cemevi yaptırmada gelecek betona fit olan bir yaklaşım ile pasiflik açığa çıkmıştır. Türkiye demokrasi sürecinin bedel ödeyen teminatı olan biz Alevi kurumlar içerde ve uluslararası alanda sürecin belki de son 10 yılın en pasif konumuna itilmiş vaziyetteyiz. Bu durum çok trajik bir yönelime doğru da gitmekte. Tekleşmiş bir dinamikten hak beklentisi saflığına kadar inmiştir.
Bugün yerel seçimler ile şekillenen halk kararını, İktidar demokratik bir geçiş şansı olarak okumalıdır. Türk devlet sistemi de Abdulhamit dönemini doğru okumazsa hücrelere ayrılmış bir Türkiye kaçınılmazdır. Üçüncü kuşak çıkış başarılı olmamıştır. Uluslararası arenada diplomatik başarısızlıklar boyu aşmış vaziyette. Rusya gemisi çoktan ABD ile anlaşmalıdır. Binilmesi inilemez sonuçlara sebep olabilir. İran Devrim muhafızları terörist ilan edilirken ibrenin nereye döneceği açıktır. Türkiye ekonomik sıkışmışlığını ancak demokratik bir geçişle atlatabilir. Aksi hali iç dinamiklerin sarsıntısıdır. Ortadoğu da işgalci konumuna düşmek üzeredir. Fırat’ın doğusu hamlesi çökmüştür. Ortak vatan ilişkisi geliştirilemezse İdlib’te güvenlik gücü vazifesi ötesine geçmeyecek bir durum sözkonusu. Esad’la anlaşır Kürtlere vururum hamlesi çoktan çökmüştür. Esad’la harcanacak enerji yerine Kürtlerle kurulacak bir Ortak vatan ilişkisi Halep’ten, Musul’a bir hat açığa çıkarır. Şizofrenik beka sorununu da aşan bir noktaya evrilir. Ama önce içerde bir demokratik geçişe gayret edilmeli. Uluslararası alanda atraksiyona sebep olan çıkışlar yerine, akredite güven yaratan yaklaşımlar açığa çıkmalı.
Bu durumu harekete geçirecek olan ise Kürtler, Aleviler, Solcular, Sosyal Demokratlar, Ekolojistler, İnsan Hakları Savuncuları, Barış Savunucuları, Savaş Karşıtları, Barış Anneleri, Tutuklu Hükümlü Yakınları, Avukatlar, Meslek Odaları, Sendikalar, İslami Dinamikler, İnanç Kimlikleri, Liberal Demokratlar, Sanatçılar, Entellektüeller, Oyuncular, Hayvan Hakları Savunucuları, Şehir, İlçe, Köy Dernekleri geniş çeperde bir mütabakat alanı olşturmalıdır. Lakin Türkiye Demokrasi süreci yeni bir kırılmanın eşiğindedir. Türkiye cezaevleri en kitlesel açlık grevlerinden birine sahne olmaktadır. Yüzlerce insan açlık grevinde ve riskli eşikler aşılmış durumda. Tecrid topluma yaygın bir şekilde sinmiş vaziyette. Gelecek korkusu giderek hakim seviye eşiğini geçmiş durumda. Bu nüfus dinamikleri ile ancak ortak gelecek umudu ve adalet duygusu gelişirse yol alınabilir. Gerisi mi malesef birbirini ayaklarından kuyuya çeken gerçeklik. Umut yeşermişken diri tutulmalı.