Süleyman Dedem… Geçmiş bin yıllık geleneğin, kadim kültürümüzün, inancımızın, ozanlarımızın, pirlerimizin, bilge insanların son taşıyıcılarından… Büyük tevazu sahibi, lokmasını, aşkını, sevdasını, tüm varlığını özüyle paylaşan, yolumuza hizmete ömrünü adayan sevgili pirim…
Baba Mansur erenlerimizin kutlu evlâdı, gönüller sultanı, ozanım, dedem, büyüğüm… Her daim görüşüp sohbet ettiğim, muhabbetinden her daim yararlandığım yeri doldurulamayan can insan, turap insan, bilge insan… Yerin erenlerin yurdudur… Devrin daim, devrin asan, menzilin mübarek olsun… Yaptığın hizmetler sonsuza kadar gönüllerde yanan çerağların olsun… Çok üzgünüm…
Süleyman Metin Dedem sen; yolumuzun gülen, düşünün, her daim hizmet için yarışan eşi bulunmaz yol rehberisin…
Çok sevgili yol önderimiz baban Veyis Dedemizden aldığın mirası yaşatıp toplumumuza çok güzel aktarıp bu konuda da örnek oldun…
Sen tüm varlığınla, kişiliğinle, yazılarınla, sohbetlerinle, her daim bizlere önder olmaya devam edeceksin…
Acımız çok büyük, mirasına sahip çıkanlara aşk olsun… Alevi – Bektaşî Öğretisini bozmadan, yozlaştırmadan, asimile etmeden, çıkara alet etmeden yaşayan ve yaşatanlara ne mutlu…
Aslına ihanet etmeden, menfaat beklemeden bu inanca hizmet edebilenlere ne mutlu…
Sana elveda demek çok zor…
Uğurlar olsun gül yüzlü dedem, uğurlar olsun…
Erenlerimiz yar ve yardımcın olsun…
Yerin onların yeri ve yurdudur… Menzilin mübarek olsun… Gönülden inandığın evrenin direği ve gönül gözü olan Fatıma Ana elinden tutsun…
